Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Μπούρας

Η Μαρία Κάλλας, η πολυαγαπημένη μας διεθνής σταρ της όπερας, γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης στις 2 Δεκεμβρίου 1923, από πατέρα φαρμακοποιό, τον Γεώργιο Καλογερόπουλο (που γεννήθηκε στο Νεοχώρι Ιθώμης Μεσσηνίας) κι από την Ευαγγελία Δημητριάδου γεννημένη στη Στυλίδα Φθιώτιδος.

Βαφτίστηκε χριστιανή με το όνομα Μαρία Άννα Καικιλία Σοφία Καλογερόπουλος ή Κάλος (μετέπειτα Κάλλας). Αλλά και το Κάλλος (με δύο λάμδα), που σημαίνει αρχαιοπρεπής ομορφιά, θα τής πήγαινε μια χαρά. Απλώς, οι Αμερικάνοι κι οι Ευρωπαίοι κόβουν τα επώνυμα που δεν μπορούν να προφέρουν εύκολα.

Οι γονείς της αντιμετώπιζαν προβλήματα στη σχέση τους. Η μητέρα της απογοητεύτηκε ιδιαίτερα επειδή περίμενε το δεύτερό της παιδί να είναι αγόρι. Άργησε να προσέξει τη μικρή, παχουλούλα Μαρία. Την εκτίμησε μόνον όταν παρατήρησε πόσο μαχητική ήταν και πώς υπερασπιζόταν το δίκιο της.

Μετά οι γονείς της χώρισαν και η δεκατετράχρονη, έφηβη πλέον Μαρία, το 1937 ακολούθησε τη μητέρα της και τη μεγαλύτερη αδελφή της στην Αθήνα.

Από μικρή ηλικία διακρίθηκε στο Ωδείο. Η σχέση της με τη λεπτή αδελφή της και με τη μητέρα της επιδεινώθηκε μετά τη Γερμανική Κατοχή και τότε γύρισε στην Αμερική με πλοίο σε φτηνή θέση και τρώγοντας μόνον πατάτες.

Στην πεινασμένη Κατοχική Αθήνα ζήλευε τα πορτοκάλια, όμως δούλεψε σκληρά «για να μπορεί να έχει όσα πορτοκάλια ήθελε αργότερα», όπως είπε σε συνέντευξή της.

Κι όντως, είχε όσα πορτοκάλια ποθούσε η ψυχή της, όχι όμως κι αγάπη. Αυτή δεν την βρήκε. Το μόνο πολύτιμο αγαθό στη ζωή δεν το απόλαυσε όσο ήθελε. Και πέθανε νέα, με τσακισμένη φωνή, προδομένη από τον μόνο άνθρωπο που αγάπησε παράφορα.

Μια σειρά προδοσίες πίσω από τη λάμψη. Ήταν όμως ειλικρινής, τίμια, αληθινή με τον εαυτό της και σταθερή στα πιστεύω της.