Συνέντευξη στη Ράνια Παπαδοπούλου

Ποια βιβλία διάβαζε ο υφυπουργός Πολιτισμού κ. Χρίστος Δήμας, όταν ήταν παιδί και ποια βιβλία προτείνει σε όλους μας. Λίγο μετά τα εγκαίνια της Στέγης Ελληνικών Ιδεών του Aylon Lyceum στο Ωδείο Αθηνών, μίας συνεργασίας του υπουργείου Πολιτισμού και του  Εθνικού Κέντρου Έρευνας Φυσικών Επιστημών (ΕΚΕΦΕ) «Δημόκριτος», ο κ. Δήμας μιλά στην «Περιπέτεια» για το ταξίδι του στον κόσμο του βιβλίου και της πολιτικής.

-Τι σας άρεσε να διαβάζετε ως παιδί και τι βιβλία προτείνετε στα παιδιά σας;

Ως παιδί διάβαζα αρκετά κόμιξ με ιδιαίτερη προτίμηση στον Λούκυ Λουκ. Από εκεί και έπειτα πάντοτε μου άρεσαν τα βιβλία ιστορίας και ειδικότερα βιβλία για τον Μέγα Αλέξανδρο, τον Φίλιππο Β’ και την Οδύσσεια. Στα παιδιά μου προτείνω βιβλία που τους ενδιαφέρουν. Η κόρη μου, που είναι στην πέμπτη δημοτικού διαβάζει πολλά βιβλία από Τζ. Κ. Ρόουλινγκ, Πηνελόπη Δέλτα, Άλκη Ζέη, Ζώρζ Σαρή και Ιούλιο Βερν. Ο γιος μου που είναι στη δευτέρα δημοτικού διαβάζει κυρίως για τον Μέσι, τον Ρονάλντο και άλλους ποδοσφαιριστές.

-Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας μάγεψε;

Ο Μικρός Πρίγκιπας, διαχρονική αξία. Επέμενε η μητέρα μου να το διαβάσω και είχε δίκαιο.

-Τι είναι η Στέγη Ελληνικών Ιδεών και τι μπορεί να μάθει ένα παιδί σε αυτό;

Είναι ένα διαδραστικό ψηφιακό μουσείο όπου μπορεί ο καθένας μας -όχι μόνο τα παιδιά- να «ταξιδέψουν» για λίγο στην Αρχαία Αθήνα, στην αγορά, να συνομιλήσουν με τους φιλοσόφους, να συμμετάσχουν στην Εκκλησία του Δήμου και πολλά άλλα ενδιαφέροντα, συνδέοντας όμορφα την τεχνολογία με τον πολιτισμό. Αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι το γεγονός πως δημιουργεί ευχάριστα τις προϋποθέσεις για τον διάλογο, τη συζήτηση, την επιχειρηματολογία για αξιακά και κοινωνικά ζητήματα και συνεπώς είναι μία πολύ καινοτόμα και ενδιαφέρουσα εμπειρία που αξίζει να επισκεφθείτε.

-Πώς βλέπατε ως παιδί την πολιτική και πώς θα θέλατε να τη βλέπουν οι νέες γενιές;

Ως παιδί έβλεπα την πολιτική ως κάτι δύσκολο και σοβαρό στο οποίο όμως ήλπιζε πολύς κόσμος πως θα βοηθούσε στη βελτίωση της καθημερινότητας τους. Θα ήθελα οι νέες γενιές να βλέπουν την πολιτική με τον ίδιο τρόπο. Όχι διότι δεν εξελίσσεται η πολιτική και η κοινωνία, αλλά διότι είναι κάποιες αξίες που πρέπει και μπορούν να είναι ανθεκτικές μέσα στον χρόνο.